تأثیر مقدار نانورس و پرتوالکترونی بر مقاومت سایشی نانوکامپوزیت ولکانیزه شده بر پایه آلیاژ لاستیک طبیعی/لاستیک استایرن بوتادین/دوده

به طور کلی، از عوامل مهم تأثیر گذار بر مقاومت سایشی ترد تایرها، نوع تقویت کننده و سامانه پخت است. در این پژوهش، از مخلوط نانورس و دوده برای تقویت کنندگی آمیزه و هم چنین، دو نوع سامانه پخت گوگردی و پرتو الکترونی استفاده شده است. با توجه به نیاز به مقدار کم نانورس در برای تقویت کنندگی و استفاده از پرتو الکترونی برای پیوند های عرضی در لاستیک ها، آمیزه های لاستیکی برپایه لاستیک طبیعی (nr) و لاستیک استایرن بوتادین (sbr) به نسبت 70 به 30 و phr 25 دوده، حاوی 4% و 7% وزنی نانورس اصلاح شده به روش اختلاط مذاب و سامانه پخت گوگردی معمولی تهیه شد. هم چنین برای بررسی تأثیر پرتو الکترونی بر ویژگی های نمونه های تهیه شده، از دزهای پرتو دهی 100، 150 و kgy 200 استفاده شد. هم چنین نمونه هایی بر پایه آلیاژ لاستیکی فوق حاوی phr 35 و 50 دوده و بدون نانورس برای مقایسه تهیه شد. با استفاده از آزمون سایش، تأثیر مقدار نانورس و پرتودهی بر مقدار سایش نمونه های تهیه شده مورد مطالعه قرار گرفت. دیگر ویژگی های نمونه ها مانند سختی و درصد جهندگی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه های به دست آمده نشان داد که با افزودن نانورس به مقدار 4% و 7% مقدار سایش کاهش می یابد ولی ویژگی های آمیزه حاوی 4% وزنی نانورس بهتر از آمیزه حاوی 7% وزنی نانو رس است. هم چنین، با افزایش مقدار در پرتودهی، مقاومت سایشی و سختی افزایش و جهندگی کاهش می یابد که می تواند به دلیل کاهش پیوندهای پلی و دی سولفایدی و افزایش پیوندهای منوسولفایدی، کربن-کربن و چگالی پیوند های عرضی باشد. نتیجه های آزمون atr-ir و تورم، این نتیجه ها را تایید کرد.